ชีวประวัติ

"บางครั้ง ทางออกเดียวก็คือการบุกฝ่าเข้าไป"

ประวัติของ Al Hadid นั้นมีน้อยคนที่ทราบ เขาเกิดในเมืองเล็ก ๆ ที่อยู่ติดกับฐานทัพอากาศ ซึ่งทำให้ชีวิตอันแสนธรรมดาของเขาเปลี่ยนไปจนกระทั่งเขาหายสาบสูญไปจากบันทึกเป็นเวลามากกว่าสิบห้าปี สุดท้ายเขาก็ปรากฏตัวอีกครั้งที่ประเทศจอร์แดน แต่เขาอยู่ที่นั่นเพียงแค่ให้ได้พาสปอร์ต เขาเรียนมวยปล้ำที่อิสตันบูล มวยไทยที่กรุงเทพฯ การขับรถเชิงต่อสู้ที่เบอร์ลิน และการยิงปืนระยะไกลที่ดามัสกัส และดูเหมือนว่ากำลังฝึกฝนด้านการสนับสนุนทหาร จากนั้นเขาก็หายไปอีกครั้ง

เขาปรากฏตัวอีกครั้งในฐานะนักเรียนนายร้อยที่ป้อมปราการของ Jalal “Kaid” El Fassi เวลาผ่านไปหลายปี ตำแหน่งของเขาก็เปลี่ยนไปจากทหารหน้าใหม่สู่เจ้าหน้าที่สนับสนุนทีมแพทย์และสู่ครูฝึก และตอนนี้ Al Hadid ได้เป็นรองผู้บัญชาการอย่างไม่เป็นทางการและเขาเป็นคนจัดการดูแลป้อมปราการขณะที่ Kaid ไม่อยู่และทำหน้าที่เป็นคนให้คำปรึกษาที่น่าเชื่อถือเวลาที่เขาทั้งสองอยู่ด้วยกัน

มีข่าวลือหนาหูว่า Al Hadid นั่นเหี้ยมโหดมาก แต่ยังไม่มีหลักฐานยืนยันจากรายงานภาคสนามอยู่ดีและเราควรจะลืมมันไปซะ

รายงานทางจิตวิทยา

Saif “Oryx” Al Hadid ใช้ชีวิตได้สุดมาก ถูกครอบครัวทิ้งตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น และอาศัยอยู่ด้านนอกของประเทศจอร์แดน แต่เขาไม่บอกว่าที่ไหน และเขายังถูกจำคุกอยู่ที่นั่นด้วย เขาต้องล้มลุกคลุกคลานตามหาอิสรภาพอยู่สิบห้าปี ย้ายไปมาระหว่างห้องขังเดี่ยวและที่ต่าง ๆ มากมาย ผมเคยได้เห็นความโกรธแค้นที่เขาแบกไว้ซึ่งเป็นผลมาจากการถูกกระทำอันป่าเถื่อนมาครั้งหนึ่ง และหวังว่าจะไม่ต้องเห็นอีกเป็นครั้งที่สอง […]

ครั้งแรกที่ผมได้เจอกับ Al Hadid นั่นไม่ใช่ในออฟฟิศของผม แต่คือในสถานที่อันยิ่งใหญ่ของ Jalal “Kaid” El Fassi เขาได้เล่าถึงเรื่องสุดยอดนักรบที่ถูกสร้างขึ้นจากเหล็กกล้า จากพละกำลังอันแข็งแกร่งและการปรับตัวที่สุดยอด และยังพูดถึงเรื่องที่ชายคนนั้นนั่งนิ่ง ไม่เคลื่อนไหวใด ๆ ในทะเลทรายอันร้อนระอุเป็นเวลาหลายอาทิตย์เพื่อรอให้ Kaid เปิดประตูป้อมปราการ[ […]แม้จะไม่มีร่องรอยว่าเขาเปลี่ยนไป แต่มันชัดเจนว่า Al Hadid ได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนแล้ว

เราพูดถึงแมวที่มีชื่อเสียงแห่งโมร็อกโก พูดถึงเรื่องที่เขาเดินทางผ่านภูเขาด้วยเท้าเปล่าจากซีเรียสู่เทือกเขาแอตลาส พูดถึงบทกลอนที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษ […] แม้ว่าจะมีบาดแผลที่ใหญ่ลึก Al Hadid ก็ไม่จมไปกับเรื่องในอดีต เขาบอกว่าไม่มีอะไรให้จดจำ ผมสงสัยว่าปรัชญาสโตอิกทำให้เขาซ่อนอะไรไว้ลึกๆ รึเปล่า แต่ผมก็ไม่เจออะไรแบบนั้นเลยตอนที่เราพูดคุยกัน […]

การควบคุมตัวเองอันยอดเยี่ยมของ Al Hadid ทำให้ผมที่กำลังฝึกอยู่ต้องรู้สึกละอาย แม้แต่ผู้ชำนาญการ Yumiko “Hibana” Imagawa ยังพูดถึงเรื่องที่เขาสามารถสงบนิ่งได้มากขนาดนั้น ความแตกต่างระหว่างพวกเขาคือ เขาปล่อยให้ตัวเองหลุดจากการควบคุมได้ในช่วงเวลาที่ต้องการ ในตอนปฏิบัติการใหญ่ ๆ เขาได้เปลี่ยนความโกรธแค้นให้กลายเป็นพละกำลังอันน่าเกรงขาม นี่คือทักษะอันสุดยอดที่ผมอยากให้เขาแบ่งปันในตอนที่เขาอยากทำ […]

เจ้าหน้าที่คนอื่น ก็กำลังพยายามเข้าหา Al Hadid อยู่ แต่ก็เป็นไปอย่างช้า ๆ ผมคิดว่าจากการถูกทรมานมาอย่างโหดเหี้ยม การไว้ใจคนอื่นก็คงจะเป็นเรื่องยาก แต่ก็ต้องยอมรับว่า Rainbow อาจจะเป็นที่เดียวที่เต็มไปด้วยคนที่สามารถเข้าใจอดีตของเขาได้เป็นอย่างดี

-- ดร. Harishva "Harry" Pandey ผู้อำนวยการของ Rainbow