ACHTERGROND

"Het gaat er niet om waar je terechtkomt, het gaat erom hoe je weer thuiskomt."

Zofia Bosak is de oudste dochter van Jan Bosak, de gerespecteerde voormalige commandant van de Poolse speciale eenheid GROM. Ze blonk uit in de loodzware buitenschoolse training van haar vader, die haar verschillende technieken leerde waar sommigen hun vraagtekens bij zetten. Dankzij haar exceptionele instelling slaagde ze met vlag en wimpel voor de selectietests van GROM. Ze bekwaamde zich niet alleen in man-tegen-mangevechten en schietvaardigheid, maar ook in overlevingstechnieken, sabotage, doelwitevacuatie en geïmproviseerde geneeskunde. Ze is vastberaden om de best presterende soldaat te zijn van welke eenheid dan ook en focust zich tijdens operaties alleen op haar doel. Dankzij deze focus evacueerde ze eigenhandig honderden burgers, waaronder kinderen, tijdens een reddingsmissie in Guatemala. Ze heeft sindsdien diverse onderscheidingen gekregen en het respect verworven van haar gezagvoerders en superieuren. Zofia is scherp van geest, vastberaden en agressief als het moet. Ze heeft veel operationele ervaring en een smetteloos blazoen, zowel in het veld als daarbuiten.

PSYCHOLOGISCH RAPPORT

Specialist Zofia 'Zofia' Bosak heeft vele lagen en na een handjevol gesprekken ben ik nog maar bij het topje van de ijsberg. Dus we doen rustig aan. Ik heb haar dossier gelezen. Aangezien haar vader een publiek figuur was met veel macht, zijn er zelfs in haar persoonlijke dossier dingen weggelaten. […] Ze ging tijdens onze ontmoeting niet in de verdediging, maar ze voelde zich afgeleid door mijn rol. Ze wilde niet 'geanalyseerd' worden, precies dezelfde reactie als die van haar zus, specialist Elżbieta 'Ela' Bosak. […]

Zofia praat niet graag over zichzelf en vindt het evenmin prettig als anderen het hebben over haar militaire echtgenoot en hun dochter. Koetjes en kalfjes zijn aan haar niet besteed. Hierdoor was het de eerste twintig minuten van onze ontmoeting behoorlijk stil. Nadat ik wat over mijn eigen familie had verteld, deelde ze een grappige anekdote over het ochtendritueel van haar dochter. Omdat ik weet hoe gesloten ze is, wil ik haar vertrouwen niet beschamen en ga ik hier verder niet op in. […]

Er bestaat een spanningsveld tussen haar trots over haar prestaties en het gevoel dat belangrijke keuzes haar zijn ontzegd. Toen ik vertelde dat de rapporten een beeld gaven van een buitengewoon iemand, moest ze lachen. Ze vertelde me dat ze zich vaak als een robot voelt, alsof iemand haar geprogrammeerd heeft en ze handelt op de automatische piloot. Aan dat gevoel van onmacht moeten we iets doen. […]

Zofia heeft het moeilijk met de dood van haar vader. Ze gelooft niet dat het zelfmoord was en vroeg me of ik aan zijn autopsierapport kon komen. Ik weet niet of ik dat soort connecties heb en sta ook bepaald niet te trappelen bij het idee. Zijn afwezigheid beheerst haar gedachten en ik ben er niet van overtuigd dat een antwoord het boek voor haar sluit. Ik moedig haar pogingen aan om de band met haar zus te herstellen en de nauwe banden te koesteren die ze heeft met haar teamgenoten en familie. […]

Wat ik het meest opvallend vind, is dat Zofia het onbekende volkomen kalm tegemoet treedt. Of dat komt door haar training of opvoeding durf ik niet te zeggen. Het is zonder twijfel een waardevolle kwaliteit. Maar waar ambivalentie heerst, kan plezier niet bestaan en ik gun haar dat plezier zo.

Dr. Harishva 'Harry' Pandey, directeur van Rainbow